فهرست مندرجات
فصل اول
1-1-مقدمه
1-2-بیان مسأله
1-3-اهمیت و ضرورت پژوهش
1-4-اهداف پژوهش
1-5-سؤالات پژوهش پژوهش
1-6-تعاریف مفهومی و عملیاتی واژگان
فصل دوم
2-1-کمرویی (تعاریف و مفاهیم)
2-2-علل کمرویی
2-3-ویژگیهای رفتاری افراد کمرو
2-4-نقش وراثت و استرس در کمرویی افراد
2-5-کمرویی و اضطراب اجتماعی
2-6-کمرویی از دیدگاه بین فرهنگی
2-7-کمرویی و تأثیر آن در فرایند یادگیری زبان دوم
2-8-روشهای درمان کمرویی
2-9-پیشرفت تحصیلی (تعاریف و مفاهیم)
2-10-پیشرفت تحصیلی و عوامل مؤثر بر آن
2-10-1-سن و پیشرفت تحصیلی
2-10-2-جنسیت و پیشرفت تحصیلی
2-10-3-تأهل و پیشرفت تحصیلی
2-10-4-اشتغال و پیشرفت تحصیلی
2-11-والدین و نقش مؤثر آنها در پیشرفت تحصیلی فرزندان
2-12-مروری بر پژوهشهای انجام شده
فصل سوم
3-روش
3-1-روش پژوهش
3-2-آزمودنیها
جدول (3-1) تعداد آزمودنیها
3-3-ابزار پژوهش
3-4-روش تجزیه و تحلیل دادهها
فصل چهارم
4-مقدمه
4-1-بررسی سؤالات پژوهش
جدول شماره (4-1) مقایسه کمرویی در دو گروه دانشجویان دختر و پسر
جدول شماره (4-2) مقایسه کمرویی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دختر و پسر
فصل پنجم
5-بحث و نتیجهگیری
5-1-پیشنهادات پژوهش
5-2-محدودیتهای پژوهش
منابع فارسی
منابع خارجی
پیوست
پرسشنامه کمرویی
فهرست جداول
جدول (1-1): رابطه حل تعارض و تعهد زناشویی زوجین شهر رابر..........37
جدول (2-1): رابطه حل تعارض و زیر مؤلفههای تعهد زناشویی زوجین شهر رابر.......38
بخش هایی از پایان نامه "بررسی رابطه کمرویی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور رابر"
چکیده:
هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه کمرویی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیامنور رابر میباشد. پژوهش حاضر توصیفی میباشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه پیامنور رابر تشکیل داده است. روش نمونهگیری در پژوهش حاضر از نوع نمونهگیری تصادفی میباشد و حجم نمونه60دانشجوی دختر و 60 دانشجوی پسر میباشند. در این پژوهش برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه كمرويي زيمباردو و هندرسون (1990) استفاده گردیده است. از طریق محاسبه آمار توصیفی در مباحثی چون میانگین، انحراف استاندارد صورت گرفته است. در سطح استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون T مستقل استفاده گردید. فرض اول پژوهش مبنی بر تفاوت کمرویی در دانشجویان دختر و پسر با استفاده از آزمون t مستقل تأیید نشد. همچنین نتایج نشان داد که میان کمرویی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور رابر همبستگی مثبت و معناداری در سطح اطمینان 99% وجود دارد. بنابراين نتايج حاكي از اين است كه بين کمرویی و پیشرفت تحصیلی رابطه معنيداري وجود دارد.
واژگان کلیدی: کمرویی، پیشرفت تحصیلی، دانشجو
1-1-مقدمه
پديدة كمرويي[1] فوقالعاده فراگير است در هر جامعهاي درصد قابل توجهي از كودكان، نوجوانان و بزرگسالان بدون آن كه تمايلي داشته باشند، ناخواسته خودشان را در حصاري از كمرويي محبوس و زنداني ميكنند و شخصيت واقعي و قابليتهاي ارزشمند ايشان پشت تودهاي از ابرهاي تيرة كمرويي، ناشناخته ميماند (افروز، 1381).
چه بسيار دانشآموزان و دانشجويان هوشمند و خلاقي كه در مدارس و دانشگاهها به دليل كمرويي و معلوليت اجتماعي همواره از نظر پيشرفت تحصيلي و قدرت خلاقيت و نوآوري نمرة كمتري از همسالان عادي خود عاديشان ميشود؛ چرا كه كمرويي يك مانع جدي براي رشد قابليتها و خلاقيتهاي فردي است. پديدة كمرويي در بين بزرگسالان و افراد مسن بسيار پيچيدهتر است، چنين پيچيدگي رواني ممكن است در اغلب موارد نيازهاي دروني، تمايلات، انگيزها، قابليتها، فرصتها، هدفها و برنامههاي شغلي حرفهاي و اجتماعي جوانان ايشان را به طور جدي متأثر و دگرگون كند. پرداختن به پديدة كمرويي و بررسي مباني رواني شناختي آن از اين رو حائز اهميت است كه تقريباً همه ما به گونهاي تجاربي از كمرويي را در موقعيتهاي مختلف داشتهايم (پارسا، 1376).
روند تحولات اجتماعي گوياي اين حقيقت است كه مسأله كمرويي غالباً با گذشت زمان فشردگي و پيچيدگي روابط بين فردي و ترديد فشارهاي اجتماعي، رقابتها، گوشهگيريها، تكرويها، عزلت گزينهها و تنهاييها گستردهتر و بدتر شده درصد بيشتري از جوانان و بزرگسلان را فرا ميگيرد مگر اينكه بتوانيم با تشخيص سريع و استفاده از روشهاي تربيتي و درماني مناسب و مؤثر از گسترش كمرويي و پيشگيري كنيم (سلحشور، 1385). بايد توجه داشت كه كمرويي ميتواند به تدريج به صورت نوعي بيماري رواني درآيند بنابراين كمرويي بايد هر چه زودتر شناسايي و پيشگيري و درمان شود.
1-2-بیان مسأله
يكي از مشكلات عمده كه تأثير بازدارنده و مهم بر كارآمدي و پويايي جوانان دارد و از شكلگيري سالم هويت و نيز شكوفايي استعدادها و قواي فكري و عاطفي در آنان جلوگيري ميكند، مشكل در برقراري ارتباط اجتماعي در جوانان است. عدهاي از توانايي برقراري ارتباط صحيح با ديگران برخوردار نيستند. با توجه به جمعيت جوان كشور هر ساله تعداد زيادي از جوانان به علت كمرويي قادر به برقراري ارتباط اجتماعي نيستند (گلدفريد و ديوسون[2]، 2000).
كمرويی يك پديده پيچيده و مركب ذهني، رواني و اجتماعي است كه به دلايل بيشمار در طول دوران رشد به تدريج پديدار ميشود و با دارو برطرف نميشود. كمرويي اساساً رفتاري اكتسابي و آموخته شده است و براي درمان و برطرف كردن آن بايد يادگيري زدايي[3] صورت گيرد و رفتار تازه و مطلوب اجتماعي در فرد فراگير شود. اگر در مورد رفتار غيراجتماعي اين قبيل جوانان چارهاي انديشيده نشود فرد دچار استرس هاي شديد شده و احتمالاً خطرناكترين و حادترين وضع را براي ابتلا به بيماريهاي شديد رواني مانند اسكيزوفرني و يا افسردگي خواهد داشت (زيمباردو و رادل[4]، 2001). كمرويي يك مشكل فردي بي سر و صداست و چنان شايع گشته كه ميتوان آن را يك بيماري اجتماعي ناميد؛ زيرا كمرويي موجب اضطراب اجتماعي، هراس اجتماعي، عدم اعتماد به نفس، نداشتن مهارتهاي اجتماعي، و عدم سازگاري با جمع ميشود (زيمباردو، 2000). كمرويي يك ناتواني و معلوليت فراگير اجتماعي است. در هر جامعه درصد قابل توجهي از كودكان، نوجوانان و بزرگسالان با اين اختلال رفتاري و بازدارندة رشد شخصيت اجتماعي مواجهند. در بسياري از مواقع، كمرويي، اصليترين مانع شكوفايي قابليتها، خلاقيتها و ايفاي مسئوليتها است (افروز، 1381).
|